Memória da terra

“Memoria da Terra – Prosa xornalística escollida” de Manuel María

Escolma de cincuenta e nove artigos de pequeno formato publicados por Manuel María en xornais e revistas galegas desde o ano 1978, artigos en que combina o xornalístico coa crónica, a recollida de tradición oral, a narración histórica, a descrición xeográfica e paisaxística...unha Galiza de seu, coa súa terra, as súas xentes e o seu idioma, todo narrado dun xeito ameno e de fácil lectura. Pequenas pezas literarias cheas de humor e poesía que sorprenden pola súa actualidade.

Outra vez, outra vez o terror!

As palabras que dan título a este artiguiño son, nada menos, que un verso de Luís Pimentel que, nos seus poemas de Cunetas, reflectiu maxistralmente o horror dos fusilamentos perpetrados pola rebelión franquista. Dende que o salvaxe capital imperialista norteamericano comezou, por boca do seu sinistro portavoz o presidente George W. Bush, coa agresion inxustificada, primeiramente verbal e diplomática e logo utilizando as armas bélicas máis potentes que existen, contra o pobo iraquí -Sadam é punto e aparte e só o pretexto-, o verso pimenteliano está petando insistentemente na nosa conciencia. Non hai dereito! Toda guerra é inxusta e inconcebíbel. Ningunha morte ten xustificación. Guerra e morte, morte e guerra son un todo arrepiante e inseparábel. Dános mágoa, medo, vergoña allea ter que asistir impotentes ao espectáculo macabro da destrución absurda de vidas humanas e dun patrimonio cultural milenario que obscenamente falan de reconstruír. Poderán tamén reconstruír a vida dos inocentes que mataron vilmente? Volvemos angustiados ao poema de Luís Pimentel que expresa maxistralmente o noso sentimento:

Nestas frías paredes

 eu busco un cravo

 pra colgar a miña soedade

 Outra vez, outra vez o terror!

Pimentel remata a súa conmovedora composición con un verso patético, laiando a perda do que, para el é o máis esencial:

¡Dios mío, non volverei a ser poeta!

Despois dunha guerra en que absolutamente todos, mesmo os que se consideran vencedores -de que?, nos preguntamos- xa non somos, non podemos ser os mesmos. A guerra destrúe sempre, aniquila, aínda que os ianquis se apropien, contra todo dereito e razón, de xeito ignominioso, de xacementos petrolíferos que non lles pertencen.

Outro poema de Luís Pimentel, titulado Forasteiro, ten este comezo:

Canto terror

levamos os homes!

Será o propio terror a causa que move aos que teñen poder para declarar guerras e perpetrar outras desgrazas? Coidarán que ordenando matar inocentes poden matar o terror do que eles son portadores? Eses mandamais, están capacitados para gobernar e dirixir os pobos? Con que dereito dispoñen da vida dos seus semellantes? Como non son eles os que van loitar á primeira liña de fogo? O máis urxente e necesario de todo é crear unha cultura en que non haxa guerras nin poida habelas. Cómpre vencer e extirpar as guerras como se fixo con algunhas enfermidades hoxe felizmente desaparecidas.

[El Correo Gallego, "Homes, feitos e palabras, 06/04/2003]

Disponível na Traga-Mundos – livros e vinhos, coisas e loisas do Douro em Vila Real... | Traga-Mundos – lhibros i binos, cousas i lhoisas de l Douro an Bila Rial...

[também disponíveis as seguintes obras do autor: “Os Soños na Gaiola” ilustracións Noemí López “Sonetos á Casa de Hortas”, “Cecais Hai Unha Luz”, “A Esencia Máis Nosa – Poemas sobre a Lingua Galega”, “Terra Chá”, “Poemas Escollidos”; “Cando o Mar Foi Polo Río”; “Galiza”; “Fotobiografia Sonora”; “O Tempo Vital de Manuel María” de Camilo Gómez Torres]